domingo, 14 de agosto de 2011

Sentimentos sepultados...

Son a chave que encerra
todos os teus segredos.
Son a sombra aferrada
ó noso turbio espello.

Levou o vento as cinzas
de tantos soños rotos...
Levou o vento en voz baixa
todos os meus recordos...

Gabeando no silencio
escoito os teus suspiros
e, afogándoos no océano
esbarato a miña dor...

O amor ficou estantío,
ao meu corazón crebou;
e os sentimentos, demoídos
gardeinos baixo chave nun caixón.

Caixón de néboa e de lembranzas
soterradas no pasado.
Caixón de dor e amargura
que no presente quedou sepultado.

4 comentarios:

  1. Tienes un blog muy interesante, es un placer leerlo.

    Quizas te guste el mio
    www.muytranquilo.blogspot.com

    Saludos y cuidate guapa ;)

    ResponderEliminar
  2. Llevo mucho tiempo sin estar por aquí, pero he vuelto y me siguen encantando tus poemas. sigue así, me los leo todos.

    ResponderEliminar